En dat is het naar mijn mening echt. In één woord WAUW! (en dat is nog zachtjes uitgedrukt wat mij betreft). Daarom dus een stukje over dit Jordaanse wereldwonder, wat een ontzettende indruk op mij gemaakt heeft.

Wij hadden twee dagen de tijd om Petra te bezoeken, en eigenlijk was dit nog te kort. Natuurlijk kun je in twee volle dagen een hoop zien, maar je legt binnen Petra zoveel kilometers af dat wij halverwege de middag wel graag terug wilden naar ons hotel om onze voetjes eens eventjes te laten rusten.

Maar waarom is Petra dan zo ontzettend mooi? Het klinkt heel cliché, maar eigenlijk moet je het met eigen ogen gezien hebben. De grootsheid, de kleurenpracht en de mensen, het heeft allemaal een magische uitstraling waar ik persoonlijk ontzettend van genoten heb.

Het begint al meteen als je aan het begin van je bezoek door de Siq loopt om er te komen. Je parkeert je auto bij het visitor center voor de Siq en vanaf daar ga je te voet verder.

Je bent zeker een minuut of 20 aan het stappen, door een prachtige rode kloof die dan weer nauw en dan weer wat breder is. Door deze kloof loopt ook een ingenieus water-transport-systeem, wat in de tijd van de Nabateeërs onmisbaar geweest moet zijn. Hier en daar kom je onderweg al wat kleine tempeltjes tegen die uitgehouwen zijn uit de rotsen.

Maar op het einde van de kloof word je voor je wandeling beloond met een prachtig zicht op de Treasury, het bekende beeld van Petra dat je overal ziet. Ineens vang je een glimp op van deze gigantische tombe en langzaam zie je steeds een stukje meer, totdat je uit de Siq komt en hem in zijn volle glorie ziet.

Op het plein voor de Treasury verzamelen toeristen en verkopers met hun ezeltjes en kamelen zich, wat het plaatje helemaal compleet maakt.

Verderop in Petra kom je langs verschillende tombes en grotten, in één van deze grotten heeft de Nederlands-Nieuw Zeelandse Marguerite van Geldermalsen gewoond. Haar boek is zeker een aanrader om voor je bezoek aan Petra te lezen (dit is geen reclame, puur mijn eigen ervaring). Het geeft een goed beeld van het bedoeïenenleven in Petra en de rest van Jordanië en dit waargebeurde verhaal speelt zich niet eens zo heel lang geleden af! Dit boek heeft mijn bezoek aan Jordanië echt een stuk levendiger gemaakt.

Verder hebben wij helemaal achterin Petra de klim naar de Monastery gemaakt. Ik geloof dat we er anderhalf uur over hebben gedaan om boven te komen en ik vond het best een pittige klim. Gelukkig zitten er onderweg genoeg soiuvenirverkoopsters om even bij uit te rusten met een kopje thee en een praatje te maken.

Bovenaan word je wederom voor je moeite beloond, met een prachtig uit de rode rotsen gehouwen Monastery. De Treasury heeft meer details, maar deze tombe is nog een heel stuk groter en daarom de klim meer dan waard.

Wat het bezoek aan Petra voor mij extra leuk maakte, was dat ik op de terugweg alweer door zeker het twintigste mannetje werd aangesproken. “My donkey is sad, do you know why? Because no one wants to ride him.” Nou vind ik die donkey nog zeker 10x zo sad als ik met mijn westerse dikke kont op zijn rug ga zitten, maar er ontstond een gezellig praatje en toen wij zeiden dat we uit Nederland kwamen, waren we zijn beste vrienden. We waren volgens hem namelijk ineens familie, want Marguerite van Geldermalsen was zijn tante!

Verder is er binnen Petra nog de klim naar de High Place of Sacrifice, waar wij helaas niet meer aan toegekomen zijn. Maar ja, je moet dan ook iets te wensen overhouden voor een volgende keer, want een volgende keer komt er wat mij betreft zeker, ik ben niet alleen een beetje verliefd geworden op Petra, maar ook op de rest van Jordanië namelijk! 

Er is nog iets dat de magie van Petra benadrukt: Petra by Night. Maar daarover binnenkort meer!