Tijdens onze reis door Jordanië konden we een bezoekje aan de Dode Zee natuurlijk niet overslaan. Bovendien moesten we onze kans pakken, want we hebben begrepen dat het niveau van de Dode Zee in in zó’n rap tempo daalt, dat er over 10 tot 20 jaar wellicht helemaal geen Dode Zee meer is…
Lees verder Drijven in de Dode Zee
Laatst schreef ik al een stukje over de magische indruk die Petra op mij gemaakt heeft. We hebben twee dagen doorgebracht op deze bijzondere plek en hebben ook een avondje Petra by night mee mogen maken.
Drie keer per week namelijk, op maandag, woensdag en donderdagavond, worden de Siq en het plein voor de Treasury verlicht met duizenden kaarsjes.
En dat is het naar mijn mening echt. In één woord WAUW! (en dat is nog zachtjes uitgedrukt wat mij betreft). Daarom dus een stukje over dit Jordaanse wereldwonder, wat een ontzettende indruk op mij gemaakt heeft.
Lees verder Petra, een magische plek…
Inmiddels zijn we alweer een paar dagen thuis en weer aan het werk, maar ik had over onze laatste paar dagen in Jordanië nog niets geschreven omdat we steeds geen of hele slechte internetverbinding hadden.
Vanuit Wadi Musa zijn we, nadat we ’s ochtends nog een paar uurtjes naar Petra waren geweest, weer vertrokken richting de Wadi Rum woestijn. Na ongeveer anderhalf uur rijden kwamen we aan bij het Visitors Center. Ik had Obeid, van het kamp waar we die nacht zouden slapen, al een smsje gestuurd dat we onderweg waren, maar ik had nog geen bericht terug gehad. We reden dus naar het Visitors Center, waar we Obeid zouden treffen om naar het kamp te gaan. Hier stonden helaas wat mannen die ons om wilden praten bij hen een tourtje te boeken en we moesten de toegang aan hen betalen, wat ze dus mooi in hun eigen zak hebben gestoken, want we zijn het Visitors Center niet in geweest. We werden naar het dorp gestuurd en daar aangekomen was er nog steeds niemand te bekennen die ons op kwam halen. We proberen Obeid dus te bellen, maar het nummer klopte niet. Ik bleek de laatste twee cijfers omgewisseld te hebben en toen we daar achter kwamen hadden we Obeid snel aan de lijn. Hij zou iemand sturen om ons te komen halen en baalde dat we bij het Visitors Center waren geweest, omdat de mannen daar buiten niet te vertrouwen zijn volgens hem.
Zo’n tien minuten later konden we ergens onze auto parkeren en werden we naar het bedoeïenenkamp gebracht. Het kamp was erg netjes met nieuw sanitair en onze eigen tent. We deelden het met nog drie anderen, maar die waren op een jeeptour. Wij hadden ook een jeeptour geboekt en ging dus twee uur met onze chauffeur door de woestijn, om rotstekeningen te bekijken, Mark heeft geprobeerd te sandboarden, we hebben met rood zand onze naam in wit zand geschreven en we hebben de zonsondergang bekeken.
Terug in het kamp bleken we het kamp te delen met een leuk Amerikaans stel en een Fransman die geen Engels sprak. Tot het avondeten werd er rond het kampvuur met veel zoete thee gepraat en door de Obeid en zijn zonen gezongen. We kregen een traditioneel gerecht, genaamd “Zarb” voorgeschoteld, wat in de grond wordt bereid en zo heel langzaam gaar wordt. Een rekje met drie lagen ging de grond in (onderop groenten, in het midden een pan met rijst en bovenop kip) en daar vlak naast werd een paar uur lang een vuur gestookt. Het eten smaakte heerlijk en na nog wat gezellig gekletst rond het kampvuur onder de sterren met nog meer zoete thee hebben we ons tentje opgezocht. Gelukkig was het niet zo’n koude nacht als in de woestijn in Marokko en hebben we redelijk goed geslapen.
De volgende dag zijn we doorgereden naar Aqaba, waar we ook weer binnen anderhalf uur waren. We zijn vast wat gaan snorkelen in de zee aan de overkant van de weg van ons hotel en hebben verder niet veel gedaan deze dag. Voor de afwisseling hebben we bij de eerste Mc Donalds gegeten die we in Jordanië tegen kwamen.
Zaterdag hebben we weer gesnorkeld, we zijn nu wat verder de zee in gegaan (maar nog steeds maar een klein stukje zwemmen vanaf het strand) en het was echt prachtig. Het werd hier een stuk dieper met heel veel koraal en veel kleurrijke vissen. Het zicht was heel goed dus we hebben er echt van genoten.
Aan het einde van de middag hebben we nog wat souvenirs gekocht van onze laatste dinars en hebben we gegeten bij Ali Baba, het meest luxe restaurantje wat we tijdens deze vakantie bezocht hebben. Hier hebben we de laatste fatousch en kebab op van deze reis en met een fruitsalade als toetje hadden we onze buikjes weer helemaal rond.
Zondag moesten we nog van Aqaba terug naar het vliegveld van Amman. We wilden eigenlijk het kruisvaarderskasteel Karak nog bezoeken, omdat we dat eerder over hadden moeten slaan, maar dan hadden we zo vroeg moeten vertrekken en dat had zoveel extra tijd gekost, dat we het na alle oude stenen en kastelen van deze reis maar hebben laten zitten. We zijn dus in één ruk in 3,5 uur terug gereden naar het vliegveld, hebben onze auto ingeleverd en met een tussenstop in Wenen waren we zondagavond rond 12 uur weer helemaal veilig thuis.
Het was een leuke en interessante reis met veel afwisseling, geschiedenis, mooie natuur, vriendelijke en behulpzame mensen en lekker eten. Deze ervaring pakken ze ons weer nooit meer af!
Toen we eergisteren hier in Wadi Musa aankwamen, zijn we, nadat we hadden ingecheckt in het hotel en daar een broodje met nutella hadden gegeten op het dakterras, naar Little Petra gegaan. Dit was een leuk voorproefje op wat we in Petra zouden gaan zien.
’s Avonds hebben we lekker een keertje pizza gegeten voor de afwisseling en toen kwamen we het stel uit Alphen weer tegen, dat we in Dana hebben ontmoet.
Gisteren zijn we dan eindelijk naar Petra geweest. Door de lange kloof loop je in ongeveer een half uur naar de uitgehouwen stad, met op het einde van de kloof, de Siq in het Arabisch, de Treasury. Dit is echt een prachtige tempel die is uitgehouwen uit de rode rotsen.
Daarna zijn we meteen maar achteren gelopen, om in een uur en een kwartier de 800 treden naar het klooster te klimmen. Iets over de helft hebben wij bij een bedoeïenen vrouw een kopje zoete thee gedronken. Ze had een souvenir kraam dus vond ik het wel zo netjes bij haar wat te kopen als dank voor de thee. We kochten twee sjaals bij haar en net toen we verder wilden klimmen kwam daar weer het stel uit Alphen aan, wat is de wereld soms toch klein! Toen meneer net foto’s stond te maken stak het zoontje van de bedoeïenen vrouw net in zijn blote kontje het pad over. Achter het muurtje langs het pad ging hij eventjes zitten poepen, maar hij wilde toch wel dat de camera wegging, wat toch wel een grappig moment opleverde.
Eenmaal boven werden we beloond met één van de mooiste bouwwerken in Petra, the Monastery (het klooster). Het klooster lijkt wat op de Treasury, maar dan nog groter en wat soberder gedecoreerd. We hebben nog een uitzichtpunt bekeken nu we toch zover geklommen waren, met een mooi uitzicht op de Wadi Araba, met verschillende kleuren rotsen.
Toen we weer beneden waren hebben we eerst op het terras van het restaurant een koude cola besteld en hebben we ons lunchpakketje wat het hotel voor ons had klaar gemaakt lekker opgegeten. Voor 3,5 JD per persoon kregen we een appel, een zakje chips, een verpakt cakeje en twee broodjes met tonijn, tomaat en komkommer. Dit ging er zeker wel in na deze flinke wandeling!
Daarna zijn we langs de koningsgraven terug afgezakt naar de Siq, want vooral ik was doodop. Onderweg hebben we nog wat leuke souvenirs gekocht, zoals een prachtig theekannetje en een ketting met hanger om kohl in te bewaren (de mannen in Petra maken hun ogen op met zwarte kohl, in combinatie met de sjaal om hun hoofd lijken ze erg op Jack Sparrow, overal kom je hier Johnny Depp tegen!).
Om half 4 waren we terug in het hotel, waar we even uitgerust hebben van de klim.
’s Avonds zijn we naar Petra By Night geweest. De Siq en de Treasury waren met duizenden kaarsjes verlicht, wat een heel mooi en romantisch effect gaf. De bedoeïenen speelden wat muziek en ze deelden mierzoete thee uit, al met al hadden ze flink hun best gedaan.
Moe maar voldaan zijn we meteen gaan slapen toen we in het hotel waren en nu gaan we nog eventjes terug maar Petra, voordat we richting de Wadi Rum woestijn vertrekken om daar vannacht in een tentenkamp te slapen.