Vandaag is het tijd voor deel 2 van het reisverslag van onze reis van Delhi naar Peking. In deel 2 het stuk door Nepal:
Zaterdag 13 augustus:
Lumbini is de geboorteplaats van Boeddha en dus zijn er een hoop tempels te vinden en is dit een echt bedevaartsoord voor boeddhisten. Babu zou ons om 13.00 uur op komen halen en ons hotel (Little Buddha) zat recht tegenover de ingang van het tempelpark, dus we hadden de hele ochtend om hier nog even rond te kijken. De hele ochtend is niet genoeg als je alles wilt zien, maar het was hier echt heel heet vandaag (de heetste plek van onze reis tot nu toe), dus wij beperkten ons tot de hoofdtempel en de Birmese tempel. Veel landen hebben hier namelijk een eigen boeddhistische tempel geplaatst. De Chinese tempel schijnt erg mooi te zijn, maar deze vonden wij met deze hitte te ver lopen.
Samen met tientallen boeddhistische monniken bekeken we op een rustig tempo de tempels. Wij hebben besloten te voet te gaan, maar een fiets huren of je door een riksja laten rondrijden is in dit gigantische park geen overbodige luxe. Wij hebben ons wat verkeken op de afstanden en dan was het ook nog eens snikheet. De riksja’s mogen overigens niet overal komen, dus laat je niet voor de gek houden!
Om 13.00 uur zaten wij klaar in de lobby van het hotel. We zouden namelijk een rit van 3,5 uur ongeveer voor de boeg hebben naar Chitwan NP. Babu had echter rustig de tijd genomen vandaag na een overnachting bij zijn gezin die hij niet veel ziet omdat hij zelf in Delhi woont. Hij kwam dus een half uurtje later, maar wij konden dit wel begrijpen en vonden dit dus geen probleem. De rit verliep soepel en na wat zoekwerk en rondvragen vonden we de Gaida Lodge in Chitwan, op korte afstand van de ingang van het Nationaal Park. We regelden meteen een tour voor de volgende dag. De jeeptour ging helaas niet, omdat in de regentijd het gras te hoog staat voor de jeeps. We kozen daarom voor een combinatie van een kano tocht en een korte junglewalk, die zou eindigen bij het olifanten fokcentrum. De tours zijn overigens erg duur hier, zeker voor Nepalese begrippen. Overnachten en eten is niet duur, maar de winst wordt duidelijk gemaakt op de tourtjes. We bestelden vast ons avondeten voor vanavond (gelukkig maar want de keuken blijkt goed, maar traag te zijn) en hebben op bed onder de ventilator nog wat liggen lezen. De hitte is hier helaas nog niet echt minder dan in Lumbini en het zweet loopt letterlijk bij elke beweging over je gezicht.
Zondag 14 augustus:
Vandaag hebben we de jungletour gedaan. We zagen nog voordat we bij de kano waren al een neushoorn in het water liggen! Hij was in een diepe slaap denk ik, want we zagen alleen zijn buik/zijkant, maar toch had het al iets gaafs. Er kwam een uitgeholde boomstam aan en daar werden kleine houten stoeltjes in gezet. Samen met onze gidsen en een groepje andere toeristen en hun gids namen we plaats in de kano, die rustige over de Rapti River ging. We zagen vooral veel vogels, maar opeens doemde er iets grootst op langs de oever, een neushoorn! Wat een prachtig beest om zo van dichtbij te zien! Gelukkig dook hij niet het riet in, maar bleef hij langs de oever lopen. Enkele minuten later lag aan de overkant een giga krokodil met zijn bek wijd open! Best eng toch van zo dichtbij… Verder hebben we nog een krokodil gezien van een afstandje en een wild zwijn. Omdat we de neushoorn van zo dichtbij hadden gezien was onze dag eigenlijk al goed. Nadat we uit de kano kwamen hebben we een stukje door de jungle gelopen, waar we wat herten hebben gezien en de indrukwekkende krabsporen van tijgers tegen de boomstammen. De sporen zaten wel op 2 meter hoog, dus die beesten moeten echt gigantisch zijn! Stiekem was ik toch wel blij toen het olifanten fokcentrum in zicht kwam en we geen tijgers meer tegen waren gekomen. Bij de lodge werden we opgewacht met een koud, nat handdoekje en een fris limoensapje. Vanmiddag hebben we lekker helemaal niks gedaan, daar is het echt veel te warm voor hier.
Maandag 15 augustus:
Vandaag hebben we de laatste lange autorit achter de rug. We zijn van Chitwan naar Pokhara gegaan en hebben hier ongeveer 7 uur over gedaan. Onderweg hebben we 1,5 uur stilgestaan bij een soort wegrestaurantje, omdat er een paar kilometer verder een dodelijk ongeluk was gebeurd. Na aankomst in Pokhara hebben we afscheid genomen van Babu. Van hieruit vliegen we namelijk naar Kathmandu in een klein half uurtje, terwijl de rit voor Babu ongeveer 10 uur zal duren. En dat alleen om ons een dagje langs de bezienswaardigheden van Kathmandu te rijden. Bovendien doet hij er dan een dag langer over om thuis te komen. Wij vonden dit niet zo nodig, dus hebben we vandaag afscheid genomen. We waren echt heel tevreden over hem. Het kost natuurlijk wel wat, maar dan heb je ook een vaste, betrouwbare chauffeur en reis je op je eigen tempo.
Dinsdag 16 augustus:
Dit was toch wel de spannendste dag van de hele reis denk ik. Er stonden namelijk twee vluchten op het programma: ’s ochtends paragliden en ’s middags een korte vlucht met een klein vliegtuigje naar Kathmandu.
Het paragliden was echt GE-WEL-DIG! Ik was best een beetje nerveus en ik had verwacht dat het opstijgen en landen een beetje eng zou zijn, maar dat was helemaal niet zo. Het gaat eigenlijk allemaal vanzelf en je piloot doet al het werk. Zelf hoef je alleen maar te zitten en te genieten! (op de foto ben ik die blauw met gele, Mark maakte deze foto vanuit zijn eigen parachute).
Het vluchtje naar Kathmandu was ook erg leuk. We hadden een beetje vertraging, maar de vlucht was best komisch. De stewardess moest namelijk eerst rond met snoepjes, toen met nootjes en daarna nog met een drankje. Ze had er dus een flink tempo in zitten om dit allemaal in 25 minuten voor elkaar te krijgen. Tussendoor moesten er natuurlijk foto’s genomen worden van de Mount Everest, die met zijn besneeuwde top boven de wolken uitstak….
Woensdag 17 augustus:
Vanochtend zijn we vanaf ons hotel in Thamel te voet naar de Swayambu tempel gegaan. Het was een flink stukje lopen (klein uurtje), maar gelukkig is de temperatuur hier een stuk aangenamer. Eenmaal bij de tempel aangekomen moesten we nog een pittige klim maken om boven te komen. Het begon nu toch wel erg warm te worden, dus het was weer zweten geblazen. Eenmaal boven was het ontzettend druk met souvenirverkopers en mensen die offers kwamen brengen en kwamen bidden. Dit vond ik echt prachtig om te zien. We hebben hier ook nog wat souvenirs gekocht, zoals Tibetaanse gebedsvlaggen, een klankschaal en een met de hand bewerkt leistenen plaatje dat als spelletje dient. Een magneetje van Nepal mocht natuurlijk ook niet ontbreken, missie weer volbracht!
We vonden dat we een taxi naar Durbar Square wel verdiend hadden, dus voor 2 euro namen we één van de taxi’s die onderaan de tempel de mensen al staan op te wachten. Hij reed ons midden op Durbar Square, later ontdekten we dat we zo niet voorbij de poortjes zijn gekomen om een ticket te kopen, oeps! Eerlijk gezegd vonden we dit niet zo erg, want ze dwingen buitenlandse toeristen nu op meerdere plekken astronomische toegangsprijzen te betalen om de schade van de aardbeving te dekken. Wij dragen liever op onze eigen manier een steentje bij en vinden het niet zo prettig als we op zo’n manier gedwongen worden geld te geven. Van de aardbeving vorige jaar hebben we eigenlijk niet zo heel veel gemerkt. We zijn natuurlijk niet in de kleine dorpjes geweest die het hardst geraakt zijn en in Kathmandu zie je wel tempels die gestut worden en panden die ingestort zijn en opnieuw opgebouwd worden, maar veel staat ook nog overeind in Kathmandu. Vanaf Drubar Square zijn we op ons gemakje langs de vele winkeltjes en door sfeervolle straatjes teruggelopen naar ons hotel.
Vanmiddag hebben we nog wat tempels in de omgeving bekeken. We hoopten ook nog een crematie mee te kunnen maken, maar ook hier werden weer astronomische toegangsprijzen gevraagd voor buitenlandse toeristen, op een ander manier kon je niet in de buurt van het water komen helaas. Omdat we de crematies in Varanasi ook al hadden moeten missen vanwege het hoogstaande water baalde ik hier best van, maar we voelden ons te besodemietert om de entree te betalen (en we waren niet de enigen).
Vanavond hebben we erg lekker gegeten in een Tibetaans restaurant, namelijk hotpot met momo’s! Het was echt heerlijk, maar veel te veel. We hadden hier makkelijk met 4 personen van kunnen eten en kregen het dus echt niet op. We voelden ons wel wat bezwaard dat we een hoop moesten laten staan, maar het was gewoon teveel. Je kreeg namelijk een voorgerecht, de goed gevulde hotpot (wij hadden een vegetarische, met glasnoodles, groenten, ei en tofu), roergebakken noodles, gefrituurde momo’s en gebakken rijst.
Donderdag 18 augustus:
We zouden in Kathmandu best nog een dagje langer willen blijven, maar vandaag moeten we weer weg. We verlaten ons comfortabele boetiek hotelletje en vliegen vandaag naar China!