Snorkelen is één van mijn favorieten bezigheden op reis. Als kind was ik al erg geïnteresseerd in wat er allemaal in de zee kon leven, en nog steeds vind ik het fascinerend hoe je door allene maar eventjes je gezicht onder water te steken, letterlijk een andere wereld in kan duiken.

Eén van de meest bijzondere plekken waar ik tot nu toe gesnorkeld heb is toch wel op Caye Caulker, in Belize.

Hier vind je geen prachtig kleurrijk koraal en ook zijn er maar weinig mooie, kleurrijke visjes te vinden. Het bijzondere zit hem dan ook in de wat grotere dieren: zusterhaaien, roggen, schildpadden en met geluk ook nog zeekoeien!

Wij hadden een tour geboekt bij een eco bureautje, welke je herkent aan het bord buiten waarop staat “We don’t feed the fish”. Het concept om met een kleiner groepje in een andere volgorde de snorkelplekken langs te gaan en de vissen niet lastig te vallen door ze te voeren en aan te raken sprak ons erg aan.

Van dit bureautje hebben we dan ook zeker geen spijt gehad. De gids wist veel te vertellen en kende het gebied op zijn duimpje. Wij begonnen bij een plek waar de meeste tourtjes juist eindigen, dus we waren er helemaal alleen. De vissen zijn gewend gevoerd te worden als er een boot met toeristen aan komt, dus binnen no time cirkelden er overal rondom de boot grote vissen, nurse sharks en roggen…

Nou moet ik zeggen dat ik die nacht toch al geen oog dicht had gedaan, want ik mag snorkelen dan prachtig vinden, ik vind het ook altijd een beetje spannend en dit keer zouden we zelfs haaien gaan zien!

Mark sprong zo in het water, maar ik moest toch wel even slikken toen ik al die haaien rond de boot zag zwemmen. De gids gaf aan dat ik erin kon, dus ik zeg: “I know, but I am scared!”. De gids kwam vervolgens naast mij zwemmen, pakte mijn hand en zwom recht op een haai af. Die natuurlijk op zijn dooie gemakje over de grond bleven “zweven” en ons totaal geen aandacht schonk. Echt prachtig om te zien en mijn angst was meteen verdwenen.

We hebben genoten van de grote roggen en de zusterhaaien die onder ons door zwommen en af en toe zelfs een schildpad (man, wat vind ik die beesten toch geweldig).

Eenmaal terug op de boot kregen we heerlijk vers fruit terwijl we terug vaarden naar het eiland. Onderweg kwamen we echter door een gebied waar precies de zeekoeien zich zouden moeten begeven omdat het paartijd was. De gids gaf aan dat we onze maskers klaar moesten houden en dat wanneer hij er één zag, we snel maar stil het water in moesten, zonder onze flippers, om zo de zeekoe niet weg te jagen.

Na eventjes zoeken had hij er één gevonden, dus wij hup, met ons groepje het water in. Voor zeekoeien worden aparte tours georganiseerd welke wij echt te duur vonden, dus wij hadden niet verwacht nog een zeekoe te gaan zien.

En ineens zwom daar een zeekoe, recht voor ons! Heel loom keek hij even op en wij bleven stilletjes boven hem hangen, bang om hem weg te jagen. Als hij weer een stukje zwom, zwommen wij voorzichtig mee. Zo konden wij hem rustig bekijken, wat wel een eeuwigheid leek te duren.

Na een aantal minuten vond de zeekoe het welletjes en zwom hij van ons weg, voor ons een teken om terug naar de boot te gaan. Zwaar onder de indruk van deze tour lagen wij de rest van de middag lekker te luieren aan het strand.