Een nachttrein vind ik echt bijdragen aan het ultieme reis-gevoel. Het ritme van de trein, het meemaken van de lokale cultuur en het uitstappen op een plek kilometers verder dan waar je een dag eerder nog instapte…
Ook vanuit praktische overwegingen is een nachttrein natuurlijk aan te raden. Je reist immers terwijl je slaapt, wat je overdag tijd bespaard en bovendien de kosten voor een hotelovernachting. Als je daar dan ook nog eens bij optelt dat je een extra stukje van de cultuur van een land meemaakt, dan is dit toch wel een win-win-win situatie!
In veel landen is het reizen met de trein heel normaal, zeker in grote landen waar het niet vanzelfsprekend is om een auto te hebben, mensen grote gezinnen hebben en familie niet altijd bij de deur woont. Thailand, China en India zijn daarom landen bij uitstek om met de trein te bereizen. In Azië reizen hele families met de trein, die bergen zelfgemaakt eten meenemen, waar ze je maar al te graag in mee laten delen. Maar ook in Oost-Europa zijn veel goede treinverbindingen te vinden voor weinig geld.
Zelf vind ik het leuk om zo twee plaatsen in Oost-Europa te combineren en van een stedentrip een mini reisje te maken. Ik deed dit al door Boedapest met Belgrado te combineren en Boedapest met Wenen (maar dit was niet met een nachttrein).
Mark is helaas minder fan van nachttreinen, vanwege het gebrek aan privacy en hygiëne, waar hij natuurlijk ook wel een beetje gelijk in heeft. Zo’n nacht is niet altijd super comfortabel en de wc’s zijn meestal ronduit smerig, zeker wanneer de trein eenmaal een aantal uren onderweg is. Om nog maar te zwijgen over de kunst om in een rijdende trein fatsoenlijk boven een hang toilet te mikken!
Toch vind ik het een van de leukste reiservaringen om mee te maken. En stiekem vind ik het heerlijk slapen op het ritme van de trein.
In Vietnam hebben we twee keer de nachttrein genomen, eerst van Hanoi naar Hoi An en een paar dagen later zijn we van Hoi An weer verder gegaan naar Ho Chi Min City. Op het eerste stuk hadden we 4 kaartjes gekocht, zodat we de coupé voor onszelf zouden hebben. Omdat we het tweede stukje er dus al weer een keertje van geproefd hadden, en om de kosten te drukken natuurlijk, hebben we gewoon maar twee kaartjes gekocht. We vonden het eigenlijk best spannend wie er bij ons in de coupé zouden zitten, omdat we allebei behoorlijk op onze privacy gesteld zijn. Maar het viel reuze mee! We deelden de trein niet met twee anderen zoals we gedacht hadden, maar met een keurig gezin met twee kindjes. Dochter bij moeder in bed en zoon bij zijn vader. Ze waren voor Vietnamese begrippen behoorlijk welgesteld, en de kinderen maakten steeds stiekem foto’s van ons met de smartphone van hun moeder. We hebben het dus prima naar ons zin gehad, ook al konden we niet echt met elkaar communiceren. Toen er iemand langs kwam om snacks te verkopen, mochten de kinderen van hun moeder wat kopen, en ze kwamen ons gedroogde mango brengen om te proeven, dit was zo lief! Dit soort momenten zorgen ervoor dat je veel meer meekrijgt van de cultuur van een land, en ik zal dus zomaar niet nog eens duurdere kaartjes kopen om meer privacy te hebben, of een traject moet erg slecht bekend staan bijvoorbeeld. Maar in Vietnam was dit zeker niet nodig geweest, het was een hele leuke ervaring!
De Trans-Mongolië expres is natuurlijk dé ultieme treinreis en deze staat dan ook zeker hoog op mij lijstje. Hopelijk mag ik deze mooie reis ooit nog eens gaan maken, maar eerst gaan we komende zomer de nachttreinen in India en China meemaken, dit zal weer een hele ervaring worden denk ik ;).
Reis jij graag met de nachttrein? Of heb je de Trans-Mongolië expres al eens gedaan? Ik ben benieuwd wat jij ervan vond!