En toen zat mijn reisje er alweer zo goed als op. Vanmorgen ben ik, nadat ik een beetje uitgeslapen had en heb ontbeten in het restaurantje aan de overkant (met een best lekker, maar wel vet en zwaar gebakken brood gevuld met ei en een yoghurt/kaas-achtig iets) met de bus naar het mausoleum van Tito gegaan.
Natuurlijk stapte ik weer een halte te ver uit en moest ik daardoor een stuk zoeken en een flink stuk terug wandelen. Ik stapte netjes uit bij de halte die me hier in het hostel was aangeraden, en ik dacht nog bij mezelf toen een toeristisch stelletje een halte eerder uitstapte dat zij vast langer zouden moeten zoeken dan ik. Niet dus. Ik stapte een halte verder uit en kon het in eerste instantie niet vinden, terwijl het recht achter de vorige bushalte lag…
Nouja, wandelen is gezond zullen we maar denken! Het mausoleum lag een stuk van de weg af, flink heuvel op. Eerst kwam ik in een museum met een tentoonstelling van Tito’s eigen kunst. Het enige wat hier een beetje interessant aan was, waren alle modelhuisjes van zijn eigen woningen die hij van relaties cadeau had gekregen. Ik vraag me nog steeds af hoe zijn ouderlijk huis er echt uitgezien moet hebben, want al die verschillende huisjes leken niet echt op elkaar, dat was wel grappig om te zien.
Achter het museum lag het mausoleum met nog een klein museum over Tito’s loopbaan en zijn militaire kostuums. Zijn graf is bedekt met wit marmer en zijn laatste vrouw ligt in een zelfde graf, maar dan een stuk kleiner. Niet heel spectaculair, maar interessant om gezien te hebben.
Daarna heb ik de bus terug richting het centrum genomen, op zoek naar nog wat souvenirtjes op mijn weg richting het oude fort.
Ik heb uiteraard een magneetje van Belgrado gekocht voor de verzameling, een sjaal voor mezelf en nog wat oud Joegoslavisch geld en oude postzegels (het ging me om de Joegoslavische, maar er zitten ook veel andere landen bij). Vooral het geld is leuk, in 1993 hadden ze in Joegoslavië namelijk een record. Ze hadden het grootste briefje ooit, van 500.000.000.000 Joegoslavische dinar! Het geld was in die tijd dus niets waard, en nu kun je ze kopen als souvenir.
Net voor het fort heb ik nog een lekker ijsje op (net als in Amerika mocht ik zelf allerlei toppings er overheen doen, wat natuurlijk geen combinatie wordt omdat ik de nutella, vloeibare pure chocola en m&m’s, maar ook de verse ananas, de frambozensaus en de honing niet kon laten liggen, maar toch smaakte het best lekker!). Toen ben ik naar het etnografisch museum gegaan, waar eigenlijk niet zo heel veel aan was, dus daar stond ik heel snel weer buiten.
Toen ik net binnen het Kalemegdan fort was begon het te donderen en te regenen. Ik dacht dat het wel zo op zou houden, maar het kwam even later met bakken uit de lucht, dus als een verzopen katje ben ik maar omgedraaid en terug naar het hostel gegaan, waar ik met een zak chips en mijn boek op bed ben gaan liggen.
Het is inmiddels een paar uurtjes verder en het regent nog steeds een beetje. Ik ga zo even een broodje of een pizzapunt ergens halen (deze kun je hier op elke hoek van de straat krijgen voor een paar euro) en dan douchen en mijn tas weer een beetje inpakken voor morgen, want vannacht om 3.20 uur moet ik de bus terug naar het vliegveld hebben. Ik hoop dus op tijd op bed te liggen, zodat ik toch nog een beetje kan slapen.

Verder is het reisje me eigenlijk best goed bevallen. Vooral de avonden zijn wel wat saai in je eentje, maar je hebt als je alleen reist veel aanspraak en hier in het hostel hangt ook echt een ˝thuis˝gevoel. Het Double Door Hostel in Belgrado is wat mij betreft dus echt wel een aanrader. En door het nemen van de nachttrein van Boedapest naar Belgrado was het voor een lang weekend weg toch echt wel een mini reisje, en dat is nou precies wat ik zo leuk vind! Vanuit Boedapest gaan er een hoop treinen naar allerlei andere landen en je kunt er heel goedkoop naartoe vliegen, dus wie weet komt er nog eens een soort gelijk tripje, maar dan naar een andere Oost-Europese stad.
En als manlief dan niet mee wil, ga ik gewoon weer in m’n uppie, want ik kan toch best goed met mezelf opschieten is wel gebleken! (maar ik ben ook weer heel blij als ik Mark morgenochtend op het vliegveld weer om zijn nek kan vliegen hoor)

Trouwens, dit was volgens mij mijn 75e reisverslag op deze site. Ik ben zeer benieuwd waar we bij nummer 100 weer uithangen!

Zoals ik vanmorgen in mijn vorige blogje al schreef, ben ik eerst naar het oude fort gegaan. Ik heb nog niet alles kunnen zien, omdat ik nog steeds geen pinautomaat had gevonden en dus geen toegangsbewijzen kon kopen binnen het fort. Morgen ga ik nog even terug en misschien ga ik dan de oude Romeinse waterput bekijken, het militair museum en 1 of 2 kerken. Binnen de resten van het oude fort ligt nu een park, dat een mooi uitzicht heeft over de Donau en de Sava.
Waar deze rivieren elkaar kruisen zie je kleurverschil in het water, omdat ze in tegengestelde richting van elkaar stromen.
Vanuit het fort ben ik door het centrum teruggelopen richting het hostel. Bij de Mc Donalds heb ik even een lunchpauze ingelast en daarna heb ik nog een versmarkt bezocht. Deze was niet zo mooi als die in Budapest (lang niet zo mooi), maar ik ben altijd fan van markten en Mark is er nu toch niet bij, dus ik kan zoveel over de markt lopen als ik zelf wil dit weekend!
Eenmaal terug in het hostel was ik al in slaap gevallen voordat ik mijn boek ook maar open had, en toen ik wakker werd was het al bijna 17.00 uur. Ik ben eerst maar eens gaan kijken waar ik zondagmorgen (of beter gezegd morgennacht) de bus terug naar het vliegveld moet hebben. Het is een beetje een vage halte, maar ik denk dat het wel gaat lukken… (en anders rijdt er vast wel ergens een taxi).
Daarna ben ik naar de Temple of Saint Sava gegaan. Het was een flinke wandeling (steeds heuvel op, Belgrado is zeker geen vlakke stad), maar het was het zeker waard! De Sava kerk is een ontzettend grote orthodoxe kerk, die al ruim 100 jaar in aanbouw is. Steeds komen er oorlogen of financiële problemen tussendoor waardoor de bouw gestaakt wordt. De buitenkant is al wel af, maar van binnen zijn de wanden niet afgewerkt, ligt er geen vloer in en alle pilaren zijn ingepakt in plastic. Toch ook wel apart om zo te zien. De buitenkant deed me trouwens een beetje denken aan de Blauwe Moskee in Istanbul, echt ontzettend mooi. Ik ben nog even in het park voor de kerk blijven wachten tot het donker werd zodat ik hem met verlichting kon zien en dat was natuurlijk nog mooier.
Nu ben ik weer terug in het hostel. Ik heb net lekker gegeten bij een restaurantje aan de overkant van de straat (geen idee hoe het heet, want het schrift hier is onleesbaar, dus ik heb geen flauw idee wat er op de gevel staat). Voor een tientje had ik een voor-, hoofd- en nagerecht en een drankje, en het was nog lekker ook, de Servische keuken valt me dus ook zeker niet tegen. Ook de mensen hier zijn heel vriendelijk en ze spreken ook bijna allemaal wel Engels en anders proberen ze het, dat had ik eigenlijk helemaal niet verwacht. Mijn beeld van Servië is nu dus al positief veranderd, al is het wel een erg arm land en is er volgens mij nog veel van de oorlog en het communisme te merken. Owja en de toetsenborden zijn hier iets anders, dat is ook heel irriant….
Nu ga ik lekker douchen en dan lekker een lange nacht maken, dat zal wel fijn zijn na twee korte en rommelige nachtjes.