Gisteren ochtend ben ik al op tijd richting Budapest gevlogen. Daar aangekomen ben ik meteen naar het treinstation gegaan om mijn treintickets voor de nachttrein naar Belgrado te activeren. Gelukkig ging dat heel makkelijk en vlot en het station is niet zo groot, dus ik had er alle vertrouwen in dat ik de trein ’s avonds wel zou vinden.

Ik had nog de hele middag en avond om in Budapest te spenderen en dat wilde ik graag rond de Gellert heuvel doen. Ik ben eerst naar de centrale markthal gegaan om een Matrushka te kopen, die wilde ik graag weer een als souvenir mee naar huis nemen, ik vind ze zo ontzettend grappig en echt Russisch/Oost-Europees. Ik had al snel een mooie gevonden, bestaande uit 10 delen, dus de kleinste is een klein gedrochtje, maar dat is nou net zo leuk aan die dingen.
Verder heb ik nog wat rondgekeken op de markt en heb ik bij de Aldi in de kelder wat broodjes en drinken gehaald, wat ik in een parkje tegenover de markt in het zonnetje op heb gegeten.
Daarna ben ik naar de andere kant van de Donau gelopen, waar ik graag de grotkerk wilde bekijken. Voor nog geen 2 euro mocht ik daar naar binnen en kreeg ik een audioguide mee. Het was niet spectaculair, maar wel grappig om te zien hoe ze de natuurlijke grottenstelsels aan de Buda-kant van de stad zo optimaal benut hebben, zeker in tijden van oorlog (al kon de kerk niet tippen aan het Hospital in the Rock waar Mark en ik bij ons vorige bezoek aan Budapest samen geweest zijn).
De grotkerk ligt tegenover het beroemde Gellert Hotel met zijn spa met thermale baden, waar ik lekker de rest van de dag heb doorgebracht.
Het is een oud hotel met aangrenzend een oud badhuis, met daarin zowel een gewoon zwembad als een aantal thermale baden, met temperaturen van 35 tot 40 graden, echt heerlijk! Af en toe het stoombad in en afkoelen in het dompelbadje, en tussendoor heb ik nog een lekkere massage genomen, dus zo ben ik de middag wel doorgekomen!

Ik had nog een paar uurtjes over tot de trein vertrok, en heb maar wat bij de Burgerking gegeten en zitten internetten. Toen ben ik op tijd naar het station gegaan, waar de trein inmiddels al klaar stond en na een half uurtje wachten kon ik de trein in. Om 22.20 uur vertrok de trein. Ik deelde de couchette met twee hele aardige Poolse jongens en een Servische kerel die niet veel zei en een tikje aan de vage kant was. Na een paar uurtjes rijden stopten we bij de Hongaarse grens voor een paspoortcontrole. Onze Servische vriend was blijkbaar iets te lang in Hongarije gebleven en had wat problemen bij de douane, waardoor ze onze paspoorten vergaten te controleren.
Ongeveer een half uur later stonden we aan de Servische grens, waar we weer een paspoortcontrole kregen. Dit keer werden we wel allemaal gecontroleerd en mijn paspoort is weer een stempel rijker!
Weer een paar uur later ging onze Servische vriend de couchette uit. We stonden stil en de conducteur mompelde iets met ˝locomotiv defect˝. Wat er allemaal gebeurde weet ik niet precies, want ik ben weer in slaap gevallen, maar ik weet wel dat we nog lang stil hebben gestaan en we uiteindelijk 3 uur later dan gepland aan zijn gekomen in Belgrado. Zo’n 50 meter voor het station begaf de locomotief het blijkbaar weer en zijn we door een andere locomotief richting het station geduwd.
Het klinkt vast erger dan het allemaal is, ik heb best een goed nachtje in de trein gehad met aardige jongens in de couchette en ik heb eigenlijk wel heel lekker geslapen. Inmiddels zit ik in mijn hostel, waar ik dit reisverslag typ en kennis heb gemaakt met de medewerkster en haar man, die hier volgens mij zo goed als in het hostel wonen. Ze zijn overigens niet erg rijk hier, deze mevrouw vertelde me dat ze met dit baantje 150 euro per maand verdient. Het is niet veel, maar ze is al blij dat ze werkt heeft zei ze.
Nu ga ik maar eens de stad in, ik wil graag het oude fort gaan bekijken, vanaf daar zou je een mooi uitzicht hebben op de Donau.